De brede opties voor borstreconstructie

De borst kan gereconstrueerd worden op verschillende manieren die bestaan uit technieken die gebruik maken van (siliconen) prothesen, lichaamseigen weefsel en een combinatie van beide. De techniek die het meest geschikt is voor de patiënt hangt af van de gezondheidstoestand, de borstvorm en –grootte, de huidkwaliteit, de wensen van de patiënt en de levensstijl van de patiënt. Er kan worden gekozen voor primaire of secundaire reconstructie met eigen weefsel of primaire of secundaire reconstructie met een prothese.

DIEP methode:
Bij de DIEP methode wordt een nieuwe borst gemaakt van huid en vet uit de onderbuik. Voordeel hiervan is dat de borst er natuurlijk uit ziet, hij warm voelt, je meteen een buikwandcorrectie krijgt en het lichaamseigen vet is, dus de borst wordt kleiner bij afvallen en groter bij aankomen. Nadelen van deze methode zijn dat er een groot litteken op de onderbuik ontstaat, de navel gehecht moet worden dus ook hier ontstaat een litteken, risico op zwakke buikspieren en littekenbreuk van de buik, herstel duurt ongeveer anderhalve maand en niet iedereen is anatomisch geschikt.

TRAM methode:
Bij de TRAM methode worden spierweefsel, huid en vet uit de buik verplaatst naar de borst. Er zijn drie soorten, de gesteelde TRAM lap, de vrije TRAM lap en de mini TRAM. Bij de gesteelde TRAM wordt de rechte buikspier, inclusief huid en vet uit de buikwand, onder de huid door naar de borst verplaatst. De buikwand moet verstevigd worden met een kunststof matje. Vrouwen die overgewicht hebben, roken of diabetes hebben, wordt deze reconstructie afgeraden. Bij de vrije TRAM lap worden buikspier, vet en huid gebruikt om een borst te reconstrueren die er natuurlijk uitziet.

De bloedvaten die gebruikt worden om het verplaatste weefsel te doorbloeden, worden met behulp van een microscoop aangesloten op bloedvaten in de borstkas. Bij de mini TRAM wordt een klein deel van de buikspier verplaatst om een nieuwe borst te maken. Bij deze methode hoeft de buikwand meestal niet verstevigd te worden met een kunststof matje. Voordelen van deze methode is dat het er natuurlijk uit ziet, de borst voelt warm, je krijgt meteen een buikwandcorrectie, de borst groeit mee bij afvallen en aankomen. Nadelen zijn dat er een litteken ontstaat over de hele onderbuik en bij de navel, er is risico op een zwakke buikwand, op littekenbreuk van de buik en op afsterving van weefsel en stuwing in de bloedvaten. Ook dit herstel duurt ongeveer zes weken.

LP LAP methode:
Bij de LP lap methode wordt er huid en onderhuids vet van de rug gehaald. Omdat de huid bloedvoorziening nodig heeft, blijft de huid vastzitten aan de latissimus dorsi spier. Deze spier wordt hiervoor mee verplaatst van de rug naar het borstgebied. Voordelen hiervan zijn dat het heel geschikt is als er te weinig huid is op de borst of als de huid en borstspier van slechte kwaliteit zijn, het kan meteen worden uitgevoerd na het borstweefsel, er is weinig risico op complicaties, geschikt voor mensen die roken, diabetes en overgewicht hebben (hoewel zij wel risico op complicaties hebben), de borst voelt warm. Nadelen zijn dat het niet geschikt is als de bloedvaten van de rugspier eerder zijn beschadigd, vaak tijdelijke vochtophoping in de rug, groot litteken op de rug. 

Tegenwoordig kunnen ook slanke vrouwen kiezen voor een borstreconstructie met lichaamseigen weefsel. Slanke vrouwen waren in het verleden aangewezen op implantaten. Dit is mogelijk door een unieke samenwerking tussen plastisch- en oncologische chirurgen. Ze reconstrueren de borst met het vetvlies in de buik. Doordat het volume van het vlies niet groot is, kan deze manier van reconstrueren alleen worden toegepast bij vrouwen die een niet te grote cup hoeven (maximaal cup B) en bij wie geen extra huid toegevoegd hoeft te worden. Er kan ook maar één borst van gemaakt worden.

Een borstreconstructie met een prothese is een eenvoudigere ingreep. Bij een directe reconstructie met een prothese wordt al het borstklierweefsel weggehaald. De huid blijft dan meestal intact (een huid sparende amputatie). De plastisch chirurg kan dan meteen de definitieve prothese of een tissue expander plaatsen. Dit is een ballonnetje dat na de operatie regelmatig moeten worden gevuld met steriele zoutoplossing. Dit vullen gebeurt met een naald die van buitenaf door de huid heen in het ventiel wordt geprikt. Dit is niet pijnlijk. Op deze manier wordt de huid elke keer een klein beetje opgerekt zodat er uiteindelijk voldoende ruimte is om de definitieve prothese te plaatsen. Dit is nodig als de patiënt een grotere cup maat wil of als er te weinig huid is.