Interview met Sonja
Ik was 37 toen ik hoorde dat ik borstkanker had. Meteen was duidelijk dat het om een agressieve, snelgroeiende vorm ging, een relatief grote tumor en dat er ook enkele lymfeklieren aangetast waren. Er werd gestart met chemotherapie, zodat ik misschien borstbesparend geopereerd kon worden.
Sonja
Aan het einde van de chemo periode bleek dat de tumor helaas niet reageerde en zelfs weer groeide. Ik werd toen zo snel mogelijk geopereerd: toch een borstamputatie met volledig okselklier toilet. Na de bestraling volgde opnieuw chemotherapie uit voorzorg, om de slechte prognose te verbeteren.”
Vervolgens ben ik nog langdurig bestraald
“Vervolgens ben ik nog langdurig bestraald en heb ik daarna jaren hormoontherapie gebruikt om terugkeer te voorkomen; eerst Tamoxifen en daarna Arimidex. Iedere keer zijn de controles toch weer spannend, ook al ligt mijn diagnose gelukkig alweer 10 jaar achter mij.
Door de borstbesparende operatie ontstond er wel een groot verschil tussen mijn beide borsten. Ook verhardde de geopereerde borst door de bestraling. De eerste jaren was ik echter vooral gericht op herstel en vond ik het echt minder belangrijk hoe het eruit zag. Ik hield lymfoedeem over aan mijn rechterarm, moest herstellen en was verder allang blij dat de kanker weg bleef.
Heel wat jaren later begon ik mij toch te storen aan de ongelijkheid van beide borsten. Ik overwoog serieus om mijn niet-aangedane borst te laten verkleinen, maar zag hier uiteindelijk toch vanaf. Zonder de borstkanker had ik dit zeker nooit laten doen, waarom nu dan wel? De mammacare verpleegkundige maakte mij uiteindelijk attent op een andere oplossing: een deelprothese. Hiervoor zijn uiteraard standaardoplossingen op de markt, maar zij verwees mij naar EVE Borstprotheses voor een oplossing op maat.“
Bronnen en links
–
